***

Za dużo w sobie,

za dużo

jeszcze tej miłości,

obrazy osoby,

szczególnie tej jednej,

za dużo też,

za dużo też

jednak nienawiści

do siebie, do ludzi

do okrucieństwa

tego świata,

mozaika cierpień i końca,

mozaika łez z miłości

i zaprzeszłych obrazów,

tak mogło być dobrze,

teraz nie wiem, gdzie jestem,

kim i co z tym zrobić,

nie wiem,

siedzę i myślę,

myślę i się chowam,

siedzę,

to siedzi

tylko cierpienie,

myślę,

jeden myśl moja

ma kształt,

mam nadzieje

do wykorzystania,

tylko żadnej

nie można zrealizować

tu.