***

Tam,

gdzie nie sięga już nic,

wasz wzrok,

wasza empatia

i gdzie nigdy nie byliście,

nie poznaliście i nie poznacie,

tam, gdzie jest tylko ten jeden

subiektywny ból,

tam jest teraz moje ciało i mój mózg,

to boli i straszy,

nie zamierza zlitować się nade mną,

jak wiele można znieść,

pokazuje mi Bóg zaklęty we wspomnienie,

... kiedy jeszcze było w miarę zdrowo

i czasem przychodziła wiosna do mojego

[domu,

złe są wspomnienia

jak złe są teraz emocje,

Bóg drzewem i powiewem, złoconym liściem,

gorąca fala krwi na twarz pryśnie,

kiedy wspomnienie, emocje zetrą na proch

to serce,

duże i chore,

czasem tak czarne, ale... kochające

serce,

to nie jest do zrozumienia,

to jest do czucia,

przez wszystkie minuty rozkwitających

[pięknych

idei,

pąków waszej miłości i mojej nienawiści,

groby przybrane płaczem tych, co zostali,

tych, co cierpią,

to nie jest ból, to nie tak,

tak musi być,

cierpisz i przechodzisz,

tak przechodzisz,

oni byli, fakt... może,

to nie tak,

czy kiedykolwiek nadejdzie ten czas,

chciałbym to wtulić w twój płaszcz

i już nie ruszyć się... nigdy,

czuć twój zapach... miłość,

bez strachu,

teraz patrzę za okno i płaczę,

bo widzę to, co jest naprawdę,

nie oczyma widzę, one ślepe są,

widzę... i to już będzie dozgonny błąd,

widzę wszystko tym dzieckiem, tym... o

[jasnych

blond włoskach, niewinnej twarzy..., tylko...

tylko te oczy są tak strasznie smutne,

takie pełne bólu, że trzeba krzyczeć,

trzeba do samego końca krzyczeć

i płakać...

pojąć tylko nie można...

pojąć nie można tego,

że to się dzieje naprawdę.