***

Tak daleko kochanie,

taki śmiertelny głód.

Strach powiększa źrenice mi,

wciąż tak daleko,

tyle w mym sercu przelewa się

krwi.

Pochmurny dogasa zły dzień,

bez Twoich oczu jasnych

nic nie ukoi smutku dziś mi.

Zimno jest, straszno jest,

czy abym nie umarł już?

Nie, w myślach mam kształt Twój,

jeszcze pulsuję plamką maleńką,

taki mały, taki słaby

bez Ciebie wciąż.

I choćbym drzwi teraz otwarł,

bo zadzwoniono,

wiem, że serca wzdrygnięcie próżne,

bo za drzwiami

nie Twoja ręka.