***

Spacerując samotnie ulicami,

płacz zaklęty w naszych umysłach

uzewnętrznia się...

przysiadając na ławce i chowając głowę w

[dłoniach

zaczynam liczyć chwile, które jeszcze

[zostały,

zanim kolejny powiew wiatru osuszy łzy

i znowu powtórzy się niezmienny czas...,

nic jest pełne nas.