***

Rysujesz na mojej twarzy,

na całej osobie, mojej pod i nadświadomości,

rysujesz grubą, palącą literą

swojej obok stojącej osoby

wszystko

i wszyscy tak samo zakreśleni wewnątrz są,

wypowiadasz mówione i pisane słowa

mojego lęku,

dlatego uciekłem wszędzie wracając

do niczego,

że wszystko to może być śmieszne?

... bo wszystko śmieszne jest tu

i równie nieprawdopodobne jak to,

że się poznaliśmy,

... gdybyś miała szansę przejść z tym

przez jakikolwiek skrawek

chodników i ulic

i zapłakać widząc wolność wiatru

w konarach drzew,

zobaczyć jasny przesmyk nieba,

niebieskość wody,

gdybyś miała szansę

... moglibyśmy się ...

poznać i może porozmawiać,

gdybyś wiedziała i widziała to,

jak słaba jest nasza wolność,

jak zatruty umysł ...

jednak czy wiesz jak daleko jest

człowiekowi do słów?

ile potoków fałszywości płynie

dla ukrycia naszych bolących dróg?

więc tak trudno jest musnąć

choćby słowem usta,

kiedy w nerwy mózgu nie trafia nic,

za wiele się wydarza tego samego,

żeby czekać w tę noc

na świt.