***

Pragnąc czyjegoś głosu w swoich obolałych

[uszach,

podążając przed siebie wprost ze swoim

[smutkiem,

żalem, bezsensem i lękiem...

nie słychać nic,

wrócić do tego samego i znowu nienawidzić,

natrętne myśli o rozpoczęciu od zakończenia,

czy naprawdę nigdy nie przybędzie ten

[spokój,

samotność jest jak clown,

atakuje paranoicznym śmiechem,

ma w sobie tylko to jedno, jedyne zło.