***

Odrzucać, strzepywać potrzeba mi,

choć boli, pali niemiłosiernie duszę całą

i ciało me,

Odrzucać, strzepywać jej anielski pył,

aby narodzić się jeszcze raz,

i to jest życia głaz,

pod powiekami zamykanymi czuć zapach łez,

jest samotność,

w kole fortuny to bankructwo emocjonalne,

potrzeba zamknąć zmysły i wzlecieć,

aby spojrzeć móc jeszcze choć raz

w lustro i poznać siebie,

nie jestem okruchem Jej niespełnionych

prawd,

zaszczuty już nigdy, nigdy więcej jak

pies,

chcesz, to wytrzyj mną podłogę,

tylko pozwól mi być.