***

Nie przynależąc,

nie znajdując siebie

pośród burz naszych samotnych,

deszczowych dni i nocy,

nie przynależąc,

umierając z otwarciem powiek,

szklane każde miejsce od łez naszych,

kiedyś rodziliśmy się z nadzieją

na ustach naszych,

teraz nieme one i spierzchnięte są,

nie przynależąc,

nie rozumiejąc,

codziennie zrzucając ten martwy

naskórek bólu i bezsensu,

jest noc, jest mrok,

jest mgła, jest deszcz,

jest wszystko, tylko

tylko słońca nie ma już

w oczach naszych,

umierając żyjąc,

umierając,

chodząc, śpiąc, jedząc,

umierając żyjąc,

budząc się śpimy,

czego brak,

czego nie możemy zrobić,

może to nasze, może to właśnie

nasze Ja