***

Jak drąży smutek mózgu korytarze,

aż dziw, że jeszcze głowa cała jest,

od smutku tego, ból tak przeogromny,

na zegarze zmienna tylko jest godzina,

w ryzach ciągle smutek w lęku trzyma,

spina, spina każda sekunda,

ciągle tak się rozpoczyna, trwa

nie kończy,

huśtając obłąkane stany na huśtawce

tych nastroi,

nic nie stroi, nic nie stroi,

nawet zasypianie teraz boli,

... jak drąży smutek mózgu korytarze,

tylko bóle, lęki, ... im budując

te ołtarze,

wciąż te twarze, wciąż te twarze,

z Twoją twarzą w poczwarę na

[powrót

przeobrażę się,

skrzydła mej wolności podcięto mi,

spadam i roztrzaskam to, co boli mnie,

coś na resztę zamyka mnie.