***

Gdzie Anioł Wyciąga alabastrową Swą Dłoń,

Sypiąc srebrzystym ciepłem i pięknem swojej

[wewnętrzności i zewnętrzności,

Wskazuje Palcem Swym maleńkim,

[zgrabniutkim obłędnika,

którego wciąż spowija strach,

obłędnik, obłąkany obłędnik przysiada

[ostrożnie się, delikatnie, nieśmiale...

każdy boli go ruch, każdy ruch boli milionem

[rozstrojonych, hiperestezyjnych neuronów,

usiadł...

Musnął go Anioł, Musnął go malutkiego,

a było w tym Muśnięciu tyle ukojenia, co i

[tęsknoty

wiedział on, że niebiosa te ziemskie nie

[są dlań, wiedział...

tego tylko Anioł nie Wiedział,

Anioł prześliczny, ziemski tego nie

[Mógł wiedzieć,

on, tylko on czuł znów ten tylko swój

[wzbierający, tylko jemu znany lęk,

nazwijmy go głupcem lub biedakiem,

on czuł...

a Anioł, Anioł Wyciągnął znów Swą

[najcieplejszą ze wszystkich ziemskich Rąk,

Dotknął drżącego ciała biedaka.

Anioł z anielskim Uśmiechem Swym

[Spojrzał w twarz głupca,

a było w tym Spojrzeniu tyle ciepła, co i bólu,

nie Był też szczęśliwy Anioł, nie Był

[On szczęśliwy

i... przytulili się teraz do siebie,

tak Anioł z biedakiem przytulili się i

[było jakoś tak...,

bywają czasem takie zwykłe

[nieziemskie uczucia,

to było to,

drżący, zlękniony biedak i Anioł,

czas tak szybko mija czasem,

minął czas i teraz, zły jest czasem czas,

Anioł Zasnął, Spał,

biedak drżał,

nie spał, już nie spał tej nocy,

kolejna była to jego szaleńcza,

[wykąpana w panice noc,

patrzył tylko na Anielskie Kształty,

chciał zapłakać, oczy były jednak takie suche,

obok Leżące Piękno, Anioł tak anielsko Spał,

biedak z drżącym swym ciałem uniósł się i...

pocałował, usta Anioła, pocałował,

żeby pamiętać ich anielski smak,

... był, był jednak tak nieludzko

[przerażony, rozogniony,

kurczowo chwytał się wszystkiego,

czekał, czekał, co przyniesie zawsze

[zły dzień,

czuł się taki mały –

maskowała to tylko ta jego niby męska twarz,

Aniele, Aniele, cudzie największy mój!

czy dotkniemy jeszcze kiedykolwiek

[naszych ust?

czy scałujemy najbardziej gorzkie z łez i...

najsłodszy miód?

Aniele, Aniele...

Uśmiechnij się jeszcze tym śnieżnobiałym,

[filigranowym Uśmiechem niebios,

Uśmiechnij się, aby przykryć szarą patynę

[bolących,

przepełnionych lękiem nocy i dni.