Cisza wyciąga dłoń i mówi

Cisza krzyczy we mnie,

Cisza bezgłośna i wielce lękliwa,

Ta cisza jak Śmierć,

Czy to coś znaczy?

Wskazując niemym palcem

Zarys starego brzozowego drewna,

Czy to coś znaczy?

Cisza bezgłośnie lękliwa i jest jeszcze gorsza,

I jeszcze silniej krzyczy niema,

Niema jak katakumby zarosłe,

I jeszcze stanowczo niemym palcem, a

[drżącym,

Wskazuje to drzewo, a dalej trumna,

Krajobraz katakumb i jednego ciała,

Ten młody Trup,

Ten Młody, co z nim? Zapytanie

I głucha odpowiedz we mnie,

Głucha jak Cisza odpowiedź,

On już wie

A ja? Odpowiedź jeszcze bardziej przerażająco

[cicha,

Pulsacja w skroniach i lęk w sercu i dłoniach,

Cisza jak Śmierć, przerażająco cicha i krzyczy

[we mnie

Cała rozrywając,

Dowiesz się

A ja?

Sam w myślach chorych od lęku, od ludzi,

A ja sam tonąc w wizjach gorączkowych,

A obok wszystko zwyczajne,

I w chaosie płynie... a tu Przerażająca Cisza

Ona (może tylko we mnie) niema Wrzeszczy,

Och, ten hałas, zimno, zimno strasznie,

Niemym, drżącym palcem w moich myślach

[tłoczy obraz,

Jeden obraz,

Drzewo (brzoza), znam je i pytanie,

No, czy byłeś raz normalny?

Właśnie, drżącymi dłońmi

Oczy krwiste, łzawe, skórę rozognioną gładzę,

Czy byłem? a kiedy się jest?

Zapytuję

I to moment ironiczny,

Tak to czuję

I płaczę

I widzę,

Kroki czyjeś słyszę, boję się, tak strasznie,

Czy oni wiedzą, czy wiedzą, że w ciszy się

[zaśnie?

Że o Ciszy teraz myślę i się boję,

Że o ciszy (jak o Śmierci), że w niej zasnę,

Bać się siebie (człowiek), ludzie, gdzie?, kiedy?

[Był człowiek?

Chaos, jaki w Ciszy tej jest Chaos,

Wszystko drży,

I Drzewo (brzoza) i Drzewo, białe jak Śmierć

[(tak je widzę),

Drzewo białe ze sznurem na wietrze,

A potem ta straszna skrzynia, co do niej

[chowają,

W niej ta straszna Cisza (Śmierć)

Psychoza dziecinna, lękliwa, nadhiperestezja

[lękowa,

Rachityczne, zanurzone w dysplazyjnej

[obwolucie ciało,

Drży i się trzęsie, bo w umyśle drży

Wszystko,

Cisza bezgłośnie lękliwa patrzy (Śmierć) prosto

[w oczy,

Białe od lęku, jak ściana,

Boże, jakie blade są te lica,

Jaka blada linia życia,

Miłość w strach, w miłości strach,

Wszędzie chcąc się schować biega

Rachityczny człek (jak embrion), w kąt,

Co oni (Ludzie) z tego rozumieją,

Czy widzą to piękno za szybą? śnieg, śnieg

[spadł, pokrył

Wszystko (w tym Drzewa), teraz

[wszystko białe,

Jak Śmierć, wszystkie jednakowe

Drzewa i Sznur (Pasek)

I cisza........ Śmierć........

Jeszcze chyba tylko.......

Cisza,

Wrzeszcząca Lękiem w myślach

I w tych wszystkich murach,

Brrrrrrrrrrrrr...

Przerażająca (jak na umysł ludzki)

Ta Cisza.